کاشان آنلاین : کهن ترین خانه ی تاریخی و ثبتی در کاشان تا نابودی کامل فاصله ای ندارد و این در حالی است که وزارت مسکن(راه و شهرسازی) به عنوان مالک این اثر تاریخی، دست کم طی پنج سال اخیر هیچ قدمی برای احیای این خانه ارزشمند حتی در حد یک فرغون !! خاک برداری نیز انجام نداده است!
پرسش این جاست: اگر نهادی جلوگیری از تهدید نمای بصری یک اثر شاخص تاریخی مانند خانه ارزشمند بروجردی کاشان را به درستی دغدغه خود می داند، چرا یک خانه تاریخیِ ثبتیِ دیگر و تحت تملک خود را به امان خدا رها می کند تا دست طبیعت و گذر روزگار آن را به اضمحلال کامل بکشاند؟!
حکایت خانه تاریخی منسوب به «عبدالرزاق خانِ کاشی» در دل بافت تاریخی کاشان به ۲۵۰ سال پیش بر می گردد. به ۱۱۹۲ قمری- یک سال پیش از اعلام سلطنت آقامحمدخان- که کاشان را عفریته‌ی آن زلزله‌ی دهشتناک زیر و رو کرد. روایت است که پس از فرونشست خشم زمین، عبدالرزاق خان-حاکم خوش طینت و نیک سرشت کاشان- به حکم کریم خان، معماران و بنایانی را از دیگر بلاد به شهر فراخواند تا همه چیز را از نو بنا کنند.
او پس از تجدید بنای شهر، خانه خود را در چند صدمتری منار زین‌الدین و در دلِ کاشان آن روزگارساخت و علاوه بر این دستور داد علاوه بر حمام‌خان در بازار، در حوالی خانه‌اش، آب انباری برای رفع نیاز آب شرب اهالی محله در تابستان بنا کنند که به «آب انبارخان » مشهور شد.
خانه تاریخی منسوب به عبدالرزاق خانِ کاشی که تا سالیانی پس از انقلاب نیز در آن سکونت داشتند، با گذشت روزگار در حدود سه دهه محکوم به فرسایش و تخریب گام به گام گردید. علاوه بر این بسیاری از در و پنجره های چوبیِ ارزشمند آن نیز اغلب طعمه عزلت پیشه گانی شد که برای ساعتی خموشی لذت ناک، امیدشان به عناصر غیرخشتی این خانه بود.
مایه تعجب و سؤال این جاست که چرا در طول دست کم دو دهه اخیر، اداره میراث فرهنگی هیچ قدمی برای شناسایی هویت این خانه زیبا برنداشت و تازه در اردیبهشت ۹۹، این خانه مهر ثبت ملی بر پیشانی اش حک شد!
خانه عبدالرزاق خانِ کاشی را در حقیقت باید قدیمی ترین خانه تاریخی موجود در کاشان محسوب کرد که متأسفانه در حال حاضر بخش زیادی از عناصر مسکونی آن شامل شاه‌نشین و اتاق های گوشواره آن، بخش زیادی از طبقه تحتانی خانه و شارُم به دلیل بی توجهی ارگانها و نهادهای مسؤل رو به نابودی رفته است.
این خانه زیبا و تحت تملک وزارت مسکن(راه و شهرسازی) در حالی به سمت نابودی کامل می رود که در حوالی ۴ سال پیش عباس آخوندی گویا طی سفری غیررسمی به کاشان از این خانه بازدید کرد تا بارقه های امیدی برای احیا و مرمت خانه عبدالرزاق خانِ کاشی توسط وزارت تحت مدیریت او به عنوان مالک خانه ایجاد شود.
گفته می شود این خانه گرچه اکنون در تملک یک وزارت‌خانه است اما در سالیان اخیر شهرداری کاشان و نماینده ای از بخش خصوصی نیز به دنبال تملک این بنا و احیای آن بوده اند که این پیش قدم شدن ها، تا امروز به جایی نرسیده و کماکان مالک این خانه تاریخی ارزشمند وزارت مسکن(راه و شهرسازی) است.
اما سؤال پیش رویِ فعالان مردمی حوزه میراث فرهنگی کاشان این است که به راستی این همه تعلل و بیهوده انگاری یک اثر ملی، تا کجا ادامه خواهد یافت؟
پرسش قابل تأمل دیگر آن که اگر نهادی جلوگیری از تهدید نمای بصری یک اثر شاخص تاریخی مانند خانه ارزشمند بروجردی کاشان را به درستی دغدغه خود می داند، چرا خانه تاریخی دیگر و تحت تملک خود را به امان خدا رها می کند تا دست طبیعت و گذر روزگار آن را به اضمحلال کامل بکشاند؟!
به عبارت بهتر، چرا همچون دعوت به نگرش ملی به خانه ارزشمند بروجردی، «احیای خانه ناجی کاشان » نباید حتی با اقدام مشارکتی و در مقیاس ملی دیده شود؟
