کاشان آنلاین : آرزو باغشیخی که سالیانی است در عرصه هنرهای تصویری و تصویرسازی و ویدئوآرت فعال است و شرکت در ۶۰ نمایشگاه انفرادی و جمعی داخلی و بین المللی را نیز در کارنامه دارد، در گفت و گویی کوتاه درباره نحوه حضور خود در این رخداد هنر ی به میزبانی شهرش یادآور شد: پرسبوک را چندین سال است که دنبال می کنم. امسال وقتی قرار شد در کاشان برگزار شود، خانم درزی- کیوریتور- با من ارتباط گرفت و گفت امسال قرار است روی موضوع هنرهای دستی کار کنند و تمرکزشان هم روی بازآفرینی و بازتعریف هنرهای دستی بر بستر معاصر است.
وی در مورد ایدهی خود با عنوان ( تار ) در پرسبوک دهم می گوید: برای خلق این ایده از مرحلهی تصویربرداری، صدا برداری و تدوین دو ماه زمان صرف کردم. من با توجه به وضعیت نامطلوبی که در عصر ما هنر رنگرزی و قالی بافی سنتی دارد، به فکر یک ویدئو چیدمان افتادم. برای این کار به کارگاههای رنگرزی ای رفتم که متأسفانه تعدادشان دارد به انگشتان تنها یک دست می رسد و راش هایی از این کارگاهها تهیه و سپس برای صدابرداری از کار هم به کارگاه قالی بافی مادربزرگم رفتم که از کودکی در قالی بافی سنتی و دستبافت، بزرگ شده.
باغشیخی در توصیف آواهای پیوست شده با ایده اش در پرسبوک نیز می گوید: مادربزرگ من و زنان قدیم حین قالی بافی، همیشه شعرهایی می خواندند که حاوی یک سوز و گدازی حاکی از غم زمانه بود و چیزی نیست که اکنون شکل گرفته باشد. مادر بزرگ من سالیان سال است که پای دار قالی همین شعرها را می خواند و به همین دلیل صدای ایشان را در اثرم انتخاب کردم که نه تنها صدای مادر بزرگ من بلکه صدای تمامی زنان هنرمند این سرزمینم است که درد و رنجشان را رج به رج گره میزنند.
او همچنین در مورد بازخوردهایی که از ایده ی ( تار ) در پرسبوک دهم به میزبانی خانه تاریخی صاحب گرفته چنین می گوید:
در مورد واکنش بازدید کننده ها، مواردی که من در ذهنم بود را دارم از مخاطبم می گیرم. به عنوان مثال برایم جالب است کودکی که همراه خانواده اش آمده و کار را دیده، موردی را که در ذهنم من بود را آنجا انجام داده. در عمق پاتیلِ رنگرزیِ خالی، تصویری سراب گونه از موج آب می بینید که به طور طبیعی شما اثری از آب نمی بینید ولی دارد حس وجود آب به شما منتقل می شود. آن کودک تلاش می کرده دستش را در پاتیل خالی به آب مواجی که فقط تصویر بوده، بزند. این برایم خیلی جالب بود و چیزی بود که در ذهن من هم بود و به آن رسیدم.
آرزو باغشیخی درباره پیام اثرش ( تار ) نیز این چنین می گوید: ویدیو درون یک پاتیل مخصوص رنگرزی نمایش داده شده. کارم در ارتباط با دو حرفهی رنگرزی و قالیبافیاست. محل کار را هم عامدانه در سرداب قرار دادم چون کارگاههای قالی بافی ما همیشه در سرداب ها جریان داشتند و داستان پاتیل رنگرزی من در این مکان انتخاب شد. دلیل خالی بودن پاتیل ارجاع دادن به پاتیل هایی که روزی روزگاری، پر از آب و رنگ بود اما اکنون خالی شده و جایشان را به صنعت داده اند. همانطور که کارگاههای قالی دستبافت کم کم تعطیل شدند.
وی با تشکر از ندا درزی –هنرمند کیوریتور- می گوید: پرسبوک سالیانی است که سعی و تلاش می کند تا مباحث بوم شناختی و فرهنگی منطقه میزبان را برجسته کند. مثل یزد و جنگل های هیرکانی و اصفهان که سال های قبل میزبان پرسبوک بوده اند. صد البته قدرددان خانم منوچهری و مجموعه اقامتی ایشان که با میزبانی و بدین شکل امسال هنر را در معرض مردم عادی در بافت تاریخی هم قرار دادند نیز هستم. فضای خانه صاحب عالی است و گویی برای پرسبوک ساخته شده است.
باغ شیخی در ادامه، درباره شکل و شیوه فعالیت مورد علاقه هنری خود نیز می گوید: من بیشتر در عرصه هنر تصویری فعال هستم و بر اساس موضوع مدیا و رسانهی خودم را انتخاب میکنم که از نقاشی، تصویرسازی یا ویدیوآرت استفاده کنم. موضوعات انتخابی من برگرفته از دغدغههایم است که در حال حاضر محیط زیست، تبعیضهای جنسیتی و مسائل اجتماعی ذهنم را درگیر کرده.
این هنرمند جوان همچنین درباره فعالیت جدید هنری اش از برقراری یک نمایشگاه انفرادی با یک موضوع در دو مدیوم نقاشی و ویدئوچیدمان خبر می دهد.
