به گزارش کاشان آنلاین، سید محمد بهشتی که عصر یکشنبه در تالار فردوسی خانه اندیشمندان علوم انسانی سخن می گفت افزود: آنچه امروز در کشور کمیاب است،اهلیت در همه زمینه ها به ویژه اصالت فرهنگی و هنری است اما مهندس امینیان پس از سالها، دارای چنان اهلیتی است که هنوز شیفتگی به تاریخ و فرهنگ این کشور او را رها نکرده.
وی با تاکید بر این که ما چند دهه است که دچار اختلال در اهلیت هستیم یادآور شد: اهلیت یعنی معرفت داشتن و فهم و درک عمیق یک موضوع، مانند احاطه معرفتی کیهان کلهر به ساز خود که هنگام نواختن آن گویی ادامه ساز، خود اوست.
رئیس پیشین پژوهشگاه میراث فرهنگی کشور تصرح کرد: سالها قبل به عده ای از دانشجویان معماری گفتم امکان ندارد در سرتاسر ایران بنایی زشت از قبل از سال ۳۵ پیدا کنید چون ما تا قبل از سال ۳۵ در اهلیت خودمان به سر می بردیم.
مدیرعامل پیشین بنیاد سینمایی فارابی با اشاره به موضوع این نکوداشت ادامه داد: ما با شخصی طرف هستیم که به قول سهراب اهل کاشان است،شهری که اکنون مانند بقیه نقاط ایران دچار فقر اهلیت است،شهری که مهمترین ویژگی آن در قرون گذشته کیمیاگری بوده و در دوره قاجار و عصر ناصری،۵ درصد از درآمد مملکت از کاشان وارد خزانه می‌شده است.
رئیس اسبق سازمان میراث فرهنگی و گردشگری در توصیف خصوصیات انسانهای دارای اهلیت افزود: انسانهای دارای اهلیت، سهل و ممتنع هستند، یعنی معمولی اند و براحتی در دسترسی هستند، قیافه سلبریتی ندارند و پشت حجابی پنهان شده اند اما اگر استنباط شما از امینیان فردی معمولی است بدانید گول خورده و دچار سهل نگری شده‌اید.
در بخش دیگری از این آیین، سید اکبر حلی از فعالان شناخته شده معماری سنتی در کاشان در سخنانی با اشاره به اوایل دهه ۷۰ و نقش مهم و دلسوزانه سیف الله امینیان در کنار مهندس محلوجی در احیا و مرمت شماری از خانه های تاریخی کاشان گفت: ایشان با دلسوزی خود را وقف احیای این آثار تاریخی و خانه های کهن کاشان کرد بطوری که هم کارگران این پروژه‌ها و هم کارمندان اداره میراث فرهنگی کاشان امینیان را عاشقانه دوست داشتند.
وی یادآور شد: امینیان بر خلاف برخی مدیران امروزی که با اهرم قانون سد جلوی مردم ایجاد می کنند، با ابزار قانون از مردم گره گشایی می کرد چنانچه مردم کاشان بابت همه صفات ایشان مخصوصا مردم داری، ایشان را دوست دارند.
ابوالفضل بانی، محقق و پژوهشگر نیز در بخش دیگری از این نکوداشت گفت: هر گاه در هر محفلی که شرکت می کردم و مهندس امینیان نیز به عنوان سخنران در آنجا حاضر بود مطالب سودمندی از این شخصیت فرا گرفتم.
وی با تاکید بر شاخصه حُسن خلق و وطن دوستی سیف الله امینیان ادامه داد: مهندس امینیان برای اداره میراث فرهنگی کاشان مدیری بود که در برهه ای وقتی بر اثر فرسودگی لوله کشی آب برای بخشی از ستون و پایه های مدرسه آقابزرگ کاشان خطر تخریب پیش آمد از سرمایه مادی و شخصی خود برای رفع این مشکل هزینه کرد.
همچنین دکتر اصغر دادبه، استاد برجسته ادبیات فارسی نیز در “شب سیف الله امینیان” با تمجید از شخصیت فرهنگی وی گفت: امینیان چهره ای است که با شعر و ادبیات فارسی و فرهنگ کهن این سرزمین نیز مانوس است و تلفیق این ویژگی ها با وطن دوستی از وی چهره ای متمایز ساخته است.
وی تصریح کرد: احاطه امینیان به تاریخ شعر و ادب فارسی وی را شخصیتی هم‌طراز با جایگاهش در حوزه شناخت تاریخ و هویت معماری ایرانی قرار داده است.
محمدحسن طالبیان، معاون پیشین سازمان میراث‌فرهنگی کل کشور نیز در پیامی ویدئویی به این مراسم با تجلیل از جایگاه میراثی و تاریخی شهر کاشان گفت: وجود چهره‌هایی مانند مهندس امینیان به عنوان میراث بانی دلسوز در منطقه بزرگ کاشان مایه مباهات است.
وی با تمجید از برگزاری” شب سیف الله امینیان” توسط مجله بخارا یادآور شد: قدردانی از چهره هایی که سالها در عرصه میراث فرهنگی کشور کوشیده اند، تجلیل و قدردانی از جایگاه فرهنگ و اصالت این سرزمین و پاسداشت دوستداران فرهنگ این خاک است.
سخنران بخش پایانی بخش این آیین نیز در میان احترام و همراهی حضار، سیف الله امینیان بود. وی با اشاره به اینکه پیش از انقلاب در سازمان آموزش فنی و حرفه ای ایران (اصفهان) شاغل بود درباره آنچه که باعث شد تا در ادامه سالهای اشتغال خود، در سازمان میراث فرهنگی به فعالیت بپردازد آن را نتیجه دعا و خواست دوران کودکی خود از خداوند در زمینه ایجاد زمینه حراست و حفاظت او در بزرگسالی از مواریث فرهنگی ایران دانست.
به گفته امینیان، یک روز در دوران کودکیِ من پرتو بیضایی” نویسنده و شاعر نامدار” به خانه ما آمد و با خشم و عصبانیت از رهابودن و بی سروسامانی باغ فین کاشان که محل تفریح و گردش مردم شده است گله و شکایت کرد و همانجا وقتی من این موضوع را شنیدم ناراحت و پریشان خاطر شدم و از خدا خواستم روزی من را در موقعیتی قرار دهد که بتوانم از ابنیه و مواریث تاریخی کشور حفاظت و حراست کنم.
