کاشان آنلاین: یکی از رسانه‌های منطقه در روزهای گذشته ویدئویی از اوضاع جگرسوز، فلاکت‌بار و بیغوله مانندِ «استادیوم چهل‌جریب» منتشر کرد تا شاید یک در هزار مسئولی از شهرهای مجاور! رگ غیرت و دلسوزی‌اش برای آبروی ورزشی کاشان که چه عرض کنم، برای نوجوانان این شهر به‌جوش آید و برای این گود پیر ورزش تدبیری کند.
شما که غریبه نیستید، دیگر حدودا ۱۰ سالی می‌شود که حساب انتشار ویدئو و روضه‌خوانیِ مکتوب درباره اوضاع اسفبار چهل‌جریب از دست همه رسانه‌چی‌هایی که در این شهر صرفا میرزابنویس نشست‌های خبری مسئولان نیستند دررفته است.
انتشار آن ویدئو شاید گرای دیگری به مردم کاشان بود تا بدانند اگر هنوز تیغ‌ها در پشت دروازه ضلع شمالی چهل‌جریب جولان میدهند، اگر اوضاع خجالت‌آور دستشویی هایش آن‌گونه است، اگر گوشه وکنارش به محل انباشت زباله و انبار مصالح و ضایعات! تبدیل شده، مقصرش فقط و فقط مسئولی است که صبح به صبح کرکره اداره ورزش را بالا میزند و حوالی ظهر از مسئول بخش صدور کارت بیمۀ اداره درباره آمار اضافه شده ها می پرسد!
بدون شک از هیئت فوتبالِ رهاشدۀ شهرستان نمی‌توان توقع داشت که ظرف یک هفته اطراف و اکناف زمین چمن مصنوعیِ چهل‌جریب را از حالت بیابانی و سمساری! خارج کند اما بنظر می رسد با توجه به اینکه ساماندهی چهل‌جریب از توان فرماندار و رییس اداره ورزش و هیئت فوتبال شهرستان خارج است لاجرم باید از ابراهیم رییسی خواهش کنیم تا با بازدیدی سرزده از چهل‌جریب دستوراتی فوری، سریع و انقلابی جهت بهبود و تحول این مجموعه ورزشی صادر کند!
شاید ما همین تک‌وتوک جماعت ورزشی نویس و ناامید شهرستان باید پوست‌کلفتیِ مسئولان دیروز و امروز اداره ورزش شهرستان را بپذیریم. بپذیریم که آنها به‌جای برداشتن گام های مهم و موثر برای ورزش شهر، توان‌شان را مصروف رسیدن به شورای شهر می کنند و ایضا با این قضیه کنار آییم که کار بزرگ را باید از آدم های بزرگ خواست و نه …
شاید ریشه ادامه یافتن وضعیت فلاکت بار سالهای اخیر «استادیوم چهل‌جریب»را باید در سکوت و خاموشی پیشکسوتان فوتبال کاشان و خانواده های نونهالان و نوجوانان فوتبالیست کاشانی جستجو کرد که در این سالها دمی اعتراض نکردند که این چه وضع استادیوم پیر شهرمان و محل پرورش فوتبالیِ فرزندانمان است و دریغ از نصب یک پلاکارد اعتراضی کوچک از سوی فوتبالی‌های قدیمی بر ورودی آن سرویس‌های بهداشتی خجالت‌آور و دریغ از اعتراض به تبدیل‌شدن گوشه وکنار زمین به سمساری! و محل انباشت زباله و پسماند.
شما که غریبه نیستید، ساماندهی «استادیوم چهل‌جریب» آن قدرها هم شکستن شاخ غول نبود اما صد دریغ و افسوس که طی حدود دو دهه اخیر در این شهر کسانی بر مسند اداره ورزش نشستند که نه تنها عزم و همتی برای ترمیم کاستی‌های چهل‌جریب نداشتند بلکه ۱۶ سال پیش به اسم ساماندهی اصطلاحا با لودر بستن به سکوهای ضلع جنوبی و روبروی جایگاه و چند سال بعد با آسفالت و نابودکردن پیست خاکی معروفش که محل پرورش استعدادهای دوومیدانی شهر بود، کلک این ورزشگاه را کندند!
آری، اوضاع فلاکت بار و خرابه مانندِ «چهل‌جریب» آینه تمام نمای رهاشدگیِ ورزش در شهرستان کاشان است، چه اگر غیر از این بود از دولت احمدی نژاد تا ابراهیم رییسی که دو سال از دولتش گذشت حداقل یکی از سه پروژۀ «چهل جریب، ورزشگاه ۱۵ هزارنفری و سالن ۳ هزارنفری»، سر و سامانِ کامل می یافت.
شما که غریبه نیستید،اینجا آمل و ارومیه و تبریز و یزد و ساری نیست که رونق ورزش جزو اولویت های مسئولان کلانش برای توسعه نشاط و شادی عمومی،کشف الگوهای ورزشیِ ملی و اهرمی برای کاهش آسیب‌های اجتماعی باشد، اینجا اما مسئولی را بر مدیریت گود ورزش می گمارند که اگر بتواند خشتی کهن از سازه‌های ورزشی را حذف و همان سازه زهواردرفته را کم‌کم به بیابان و سمساری مبدل کند!
