کاشان آنلاین : پس از تیم «خوشه‌طلایی ساوه» که یکی دو ماه قبل گویا دو بازی خانگی‌اش در کاشان برگزار شد، حالا «خیبر خرم‌آباد» دومین تیم لیگ یک ایران است که روز سه‌شنبه در چمن نسبتا خوب ورزشگاه ۱۵ هزار نفری کاشان برابر سایپا به میدان رفت.
حالا بیشتر از قبل می‌توانیم به خود ببالیم که اگر مسئولانِ شعاریِ شهر ما در تدوین یک نقشه راه برای ورزش و فوتبال مردود شدگانی تمام‌عیار هستند،دست کم برای دو ساعت و در سطح دو فوتبال ایران، میزبانی خوب هستیم!
ظاهرا آن زمان توجیه خوشه‌طلایی این بود که در ساوه زمین خوب نداریم و مدیران خیبر هم گفته‌اند چون هوای خرم‌آباد بارانی است می‌ترسیم چمن ورزشگاه‌مان آسیب ببیند لذا ورزشگاه کاشان را معرفی کرده‌ایم. این در حالی است که برخی زمزمه‌ها حاکی از آن بود میزبانی از بازی‌های خوشه‌طلایی، مقدمه‌‌ئیست برای انتقال امتیازش به کاشان که مطابق انتظار با چُرت سنگین مسئولان زبر و زرنگ شهرستان این رؤیا به واقعیت نپیوست.
روشن است که در آموزه‌های دینی ما مهمان حبیب خداست اما وقتی تنها زیرساخت باارزش ورزش کاشان که سال ۸۶ با میلیاردها تومان سرمایه ملی افتتاح شد و حالا تنها دارد برای فوتبالِ گذریِ کاشان آبروداری! می‌کند این سئوال بر اعصاب ذهن سوهان می‌کشد که پس سهم فوتبال کاشان و جوانان فوتبالی‌اش دست‌کم از «لیگ دو ایران» چیست و کجاست؟
بله، می‌توانیم مثل آن پیشکسوت محترم فوتبال کاشان بگوییم همین که خوشه‌طلایی آمد و دروازه‌های زمین ۱۵ هزارنفری را عوض کرد دستش درد نکند!! حتی می‌توانیم از دیدن تابلوهای تبلیغاتیِ اطراف همین زمین برای چند بازی لیگ یک که کاشان هیچ سهمی از رقابت دو تیم ندارد ذوق کنیم و دستهای‌مان را از شدت خوشحالی به شکل موازی بهم بمالیم! اما اینها برای کسی که علی‌رغم آن استعفای عجیب‌وغریب همچنان میز مدیریت ورزش شهرستان را چسبیده، هیئت فوتبال کاشان و البته برای بالادستی‌های محترم آنها جز سرشکستگی به همراه ندارد.
داستان محتاج موشکافی زیادی نیست، وقتی «ورزش یک شهرستان» سالهاست از دایره نگاه و توجهات مسئولان کلان محلی خارج شده و از مرزهای شعار فراتر نمیرود، وقتی همین ورزش نیم‌بند شهرستان ابزار فریبکاری برای عمر و زیدها در هنگامه انتخابات مجلس می‌شود، وقتی مسئولان اسبق و سابق و فعلی اداره ورزش کاشان «ورزش و تیمداری حرفه‌ای» را مترادف دردسر می‌دانند، طبیعتا «فوتبال و فوتسال» نیز که یکی از معدود سرگرمی‌های باقیمانده برای جوانان کاشانی است،همچنان بدون برنامه و تدوین چشم‌انداز سیر قهقرایی و نزول را طی می‌کنند و در برهه‌ای افتخار رئیس فوتبال شهر این می‌شود که چمن مصنوعی چهل‌جریب را با عنایت چند سازمان و فرد مسئول تعویض کرده!
کمی اگر جزیی‌تر و ریزبینانه به اوضاع و احوال و امورات جاری شهرستان بنگریم، داستان «فوتبالِ گذری» که از زیرساختش دیگران بهره می‌برند و سودی برای شهرستان ندارد،دقیقا و نعل‌به‌نعل شبیه داستان «گردشگریِ گذریِ» این سامان است!
سالهاست گوش فلک را کر کرده‌ایم که کاشان با باغ فینِ جهانی‌اش و سیلک باستانی و رمزآلودش و خانه‌های تاریخی مسحورکننده‌اش و جاذبه‌های بکرِ کویر و کوهستانش چنین است و چنان! اما در پس سالها شعار و انواع همایش‌های تخصصی و آسیب‌شناسانه در حوزه گردشگری شهرستان، امروز آمار «میزان ماندگاری مسافر در ایام پیک گردشگری کاشان» قطعا باعث خجالت و شرمساری است زیرا مطابق برخی استانداردها در حوزه «گردشگری»،ماندگاری مسافر و گردشگر کمتر از ۳ روز در یک شهر یا منطقه جز آسیب و زیان برای جامعه محلی در پی ندارد.
برای عبور از گردابِ «گردشگری و فوتبال گذری» در شهرستان، لازم است که یک بار برای همیشه تکلیف مسئولان محلی با این دو مقوله مشخص و معین شود. اگر «گردشگری» پادزهری برای ایران‌هراسی و ابزار و بستر کسب شهرت جهانی و جذب ثروت و «ورزش قهرمانی» باعث شناسایی و رشد استعدادهای بومی منطقه و افزایش سرانه شور و نشاط اجتماعی است، باید و باید از برپایی نشست‌های سمبلیک و شعاری خودداری و با صداقت و برنامه‌ریزی و هدف‌گذاری به ایفای مسئولیت بپردازیم.
کاشان، «شهر گردشگری و فوتبالِ گذری» نیست و نباید باشد، به‌شرط آن‌که مسئولان غیربومی امروز شهرستان مانند خلوت خود، با مردم و جوانان این منطقه روراست باشند.
