کاشان آنلاین: ۱-سوگ نامه‌ی زندگی و زمانه‌ی قشر هنرمند در ایام شیوع کرونا، همانی است که بر بسیاری از اقشار و مشاغل رفت. در روزها و هفته هایی به سر می بریم که بیماری کرونا، کماکان دارد بی امان می تازد و از ماه ها قبل غیر از جان هایی که در سراسر نقاط عالم گرفت، تأمین معاش اقشار بسیاری را هم با بحران روبرو کرد که یکی از آنها هنرمندان بودند. از هنرمند موسیقی و سینما تا تئاتر که رونق و جذابیت اجرای شان بدون تماشاگر به شوخی بیشتر می ماند.
اگر چه سینما و تا حدی تئاتر آن هم در تهران توانستند قدری با اجراهای آنلاین و مجازی خود را از بحران رکود نجات دهند اما در شهرستان ها ماجرا مصیبت بار است.
این داستان در کاشانِ ما چنان پیش رفت که-آن طور که شنیدم- نمایش های تعدادی از دوستان که در تدارک اجرایش بودند به بحران توقف دچار شد، حال بماند که هنرمندان موسیقی در شهر ما قبل از دوران کرونا نیز آن چنان که باید حال خوشی نداشتند و به دلیل شرایط خاص اجتماعی و مذهبی شهرستان، حرفه و شغل آنها با آن که بی مخاطب هم نبودند با دست اندازهای بسیاری همراه بوده و هست.
۲-دقیق خاطرم نیست ولی پس از آن همه نشست و گفت و گوی هنرمندانه در خانه تاریخی آل یاسین، حوالی یک سالی می شود که شهرداری کاشان با حواشی بسیار” شورای هنر” تشکیل داده است و من در هفته های فلاکت بار کرونایی اخیر، مدام با خودم فکر می کنم فلسفه و هدف تشکیل این شورا چه بود؟
کم نبود روزهایی که در هفته های اخیر بنده و دیگر دوستان هنرمند، بارها و بارها به سازمان فرهنگی اجتماعی ورزشی شهرداری برای ارائه ایده و طرح هنری مراجعه کردیم و خبری از مدیر مربوطه به دلیل دورکاری های ضدکرونایی نبود. این همه آمد و رفت به آن گوشه شهر و امروز اما حکایتی دیگر برای هنرمند کاشانی رقم می خورد.
وقتی هنوز برای هنرمندان شهر، در بر همان پاشنه قدیم می چرخد و شاهدیم که یک فعال باصطلاح فرهنگی هنری که قرار بود در یک شورا حامی و مددکار هنرمند باشد، برای بررسی و ارزیابی یک ایده هنری، از خود اختیاری ندارد جز تأسف و بی انگیزه گی و ناامیدی چه چیزی بر آدمی غلبه می کند؟
آیا غیر از این بود که “شورای هنر شهرداری” وظیفه داشت، در کنار حمایت از پتانسیل ها و ظرفیت هنرمندان شهر در موسیقی، تئاتر، فیلم سازی، شعر و ادبیات، نقاشی، گرافیک، خوشنویسی و .. در راه توسعه فرهنگی شهر، به رونق اشتغال آنان و حرفه و شغلی که دارند نیز توجه جدی کند؟
با همه احترامی که برای اساتید و بزرگان هنرمند عضو شورای هنر شهرداری قائلم، پرسشم این است که آیا بر اساس آنچه می بینیم همه چیزِ این شورا فرمالیته است و فقط مجموعه ای تازه شکل گرفت تا همان روند خسته کننده ی بروکراسی و آمدن و رفتن های بی حاصل برای تأیید یک پروژه یا ایده هنری همچنان برقرار باشد؟ اگر چنین است پس چرا یک شورای هنر در برابر اداره ارشاد شکل گرفت؟!
چرا در این شورا، پرسش از حال و روز و معیشت هنرمندان کاشانی در ماه های اخیرکه شغل و حرفه آنها چیزی غیر از هنر آنها نیست، فراموش شد؟ چرا طی سه ماه اخیر که کرونا بر زندگی همه ما شهروندان مستولی شد، این شورا فراخوانی برای جذب ایده های فرهنگی هنری هنرمندان و اهالی فرهنگ کاشان که قابل اجرا در فضاهای فیزیکی کم جمعیت یا فضای مجازی باشد، ارائه نداد؟
در هفته های اخیر به عنوان یک هنرمند کوچک تئاتری در کاشان، چندین طرح و ایده نمایشی از پادکست تا بن راکو “نمایش عروسکی” را نزد معاون فرهنگی سازمان فرهنگی اجتماعی ورزشی شهرداری کاشان بردم تا بررسی و مورد حمایت واقع شود اما وی بدون مطالعه و دقت حداقلی بر روی طرح ها، بی درنگ بررسی و تأیید آنها را به شورای هنر حواله داد! سؤالم این است :ارجاع دادن یک درخواست به شورایی که از آغاز سال جدید تاکنون بیشتر از دو یا سه مرتبه تشکیل نشده و اغلب در نشست های خود بر کلیاتی چند تکیه می کند، آیا مصداق” لقمه را دور سر چرخاندن” نیست ؟!!
ارجاع ایده های هنری به شورایی که هر سه ماه یک بار و تنها دو سه نوبت تشکیل می شود، غیر از دست به سر کردن و بازی با روح و روان هنرمند چه منظور و هدف دیگری را به ذهن متبادر می کند؟
آیا تک تک طرح ها و ایده های هنرمندان این شهر، آن هم به شرط داشتن صبر طولانی! باید در شورای هنر مصوب شود ؟ مگر حواشی انتخاب پوستر جشنواره سال گذشته تئاتر مهر در شورای هنر از یادمان رفته است؟!!
اگر دهها هنرمند خوشنویس و موسیقی و تئاتر این شهر، دارای ایده بودند و این ایده ها و طرح ها به تناوب و با فاصله به ذهن هنرمند خطور کرد، آیا شورای هنر باید برای تک تک آن طرح ها و ایده ها تشکیل شود تا فلان طرح از صافی و فیلتر شورا عبور کند ؟!
دقیق خاطرم نیست ولی حوالی یک سالی می شود که شهرداری کاشان با حواشی بسیار” شورای هنر” تشکیل داده است اما من دارم مدام با خودم فکر می کنم این شورا نیز در عمل، چیزی فراتر از وعده هایی که شورای اسلامی شهر در سالیان قبل در حمایت از هنر و هنرمند بومی سر می داد، عمل نکرد. به عبارت بهتر گویی مقرر شده تا هنرمند و اهل فرهنگ مدام در این شهر پله ی خواست‌ها و امیال عده ای خاص شوند. عده ای که همیشه در آرزوی رسیدن به میزهای جذاب تر و بزرگ تر و عریض و طویل تر هستند!
اگر تا دیروز دل نگران، معترض و پرسش‌گر این بودیم که بودجه های فرهنگی پیدا و پنهان این شهر کجا خرج می شود و هنرمندان حتی یک “قطعه هنرمندان” برای دفن پس از مرگ خود ندارند، لابد حالا باید نگران و پرسش‌گر این باشیم که دفتر و دستکِ شورای هنر در این شهر قرار است چه بازی از دوش هنرمند بردارد.
آیا در این شهر، شورای هنر صرفأ مکان و فرصتی بود تا برخی در کنار عنوان معاون فرهنگی یک سازمان، به نام “فعال فرهنگی هنری” و عضو شاخص یک شورا، برای خود میز و صندلی فراهم کنند و به صرف تألیف یکی دو کتاب، قدر بینند و بر صدر نشینند ؟!
شعار “حمایت از هنرمندان در کاشان ” اگر چه زیباست اما گویا قرار نیست این داستان از حد شعار فراتر رود اما در زمان های مختلف مدعیان مختلفی دارد، گاهی توسط شورای اسلامی شهر، گاه توسط اداره فرهنگ و ارشاد و امروز با دفتر و دستک شورای هنر شهرداری کاشان، با این حال به شخصه اما کورسویی از امیدواری همراه با آرزوی موفقیت برای مدیر جدید سازمان فرهنگی اجتماعی ورزشی شهرداری کاشان قائلم تا ببینیم آیا فرمان شعار “حمایت از هنرمند ” به مسیر اصلی و واقعی خود هدایت می شود یا خیر ..
