کاشان آنلاین: در منابع روایی فضیلت‌های فراوانی برای موضوع زیارت و زائر حضرت سیدالشهداء علیه‌السلام بیان شده است. یکی از این روایات، اخیرا دست‌مایه‌ی القائات نادرست منتهی به انحرافی ژرف شده است.
متن:
عن أبي‌عبدالله (علیه‌السلام) قال:
من فاتته عرفة بعرفات فأدرکها بقبر الحسين (علیه‌السلام)، لم یفته و إن الله تبارك و تعالی لیبدأ بأهل قبر الحسين (علیه‌السلام) قبل أهل عرفات ثم یخاطبهم [یخالطهم خ/ل] بنفسه.
(کامل الزیارات، باب فضل زیارت الحسین علیه السلام يوم عرفة)
ترجمه:
کسی‌که روز عرفه نتوانست در عرفات حضور یابد اما عرفه را در کنار مرقد حضرت امام حسین علیه السلام درک کرد، در واقع فضیلت این روز را از دست نداده؛ همانا خداوند تبارک و تعالی [نظر رحمت خود را] پیش از اهل عرفات از اهل مرقد امام حسین آغاز می‌کند سپس خود آنان را مخاطب قرار می‌دهد [یا با آنان انس می‌گیرد]
دو نسخه در نقل روایت :
چنان‌که پیداست در مورد یک کلمه، دو نقل وجود دارد
یخاطبهم؛ یخالطهم ؛
در اکثر نسخه‌های کامل الزيارات «یخاطبهم» ذکر شده و بحارالأنوار، مستدرک الوسائل و جامع أحاديث الشيعة نیز همین کلمه را ثبت کرده‌اند و برخی محققان نگارش کلمه «یخالطهم» را تصحیفی اشتباه از ناحیه نسخه نویس کامل الزيارات دانسته‌اند.
دلالت :
۱)خداوند متعال خود با زائران کربلا در روز عرفه سخن می‌گوید. دسته‌ای از روایات همین باب کامل الزیارات، در تبیین این خطاب الهی وجود دارد؛ از جمله:
إستأنفوا قد غفرت لکم
عمل از سرگیرید که گذشته‌ی شما را بخشیدم
ارجعوا مغفورا لکم ما مضی و لایکتب علی أحد منهم ذنب سبعين يوما من يوم ینصرف
آمرزیده بازگردید، گذشته‌تان بخشیده شد و تا هفتاد روز از روز بازگشت‌تان گناهی از شما ثبت نخواهد شد [فرصت توبه تا هفتاد روز دارید]
۲) خداوند متعال با زائران کربلا در روز عرفه، انس می‌گیرد. در روایات این باب می‌توان نتایجی برای این معنی یافت:
قلّبه الله ثلج الفؤاد
خداوند قلب او را نسبت به باورهای دین، مطمئن می‌کند یا او را با رحمت و مغفرت خشنود می‌سازد یا سختی و حزن را از دل او می‌زداید.
برداشت غلط :
برخی کوشیده‌اند از کلمه «یخالطهم» چنین معنایی را القاء کنند که خداوند با زائر مخلوط می‌شود یا در او فرومی‌رود!
چنان‌که روشن شد معنی مخالطة انس گرفتن و همنشینی است و هیچ منبع لغوی مخالطة را مترداف خلط ندانسته است.گذشته از این، این معنی در تقابل آشکار با انبوه روایاتی است که با شدیدترین لحن، باور به حلول خداوند در اجسام را نفی می‌کند؛ از جمله:
عن أبي‌عبدالله علیه‌السلام:
کذب من زعم أن الله عزّوجلّ في شيء أو من شيء أو علی شيء (التوحيد،ص۱۷۸)
دروغ می‌گوید کسی که باور دارد خداوند درون چیزی است.
